مدرسه راهنمایی پیروز

نگ شهرها:
مدرسه راهنمایی شهید پیروز بهبهان
به بهانه 4 آبان 1362 سالروز اصابت موشک بعثیون به مدرسه راهنمایی پیروز

رژیم جنایتکار عراق وقتی در جبهه های جنگ نتوانست مقابل رزمندگان شجاع ایران مقاومت نماید و سرزمین های عراق یکی پس از دیگری به تصرف ایرانی ها در آمد به سیاست ناجوانمردانه ای دست زد که مخالف اصول انسانی،اسلامی و بین المللی بود و آن حمله به شهرها و نقاط غیر نظامی بود که به جنگ شهرها معروف گشت تا شاید بتواند از این طریق سبب نارضایتی در بین مردم شده و سبب بروز مخالفت ها و توقف عملیات نظامی رزمندگان و حتی پایان یافتن جنگ شود .
مردم شهرستان بهبهان هم همواره در طول هشت سال دفاع مقدس مورد ظلم قرار گرفته و در آماج حملات موشکی رژیم بعثی مظلوم واقع شده‌اند اما حادثه چهارم آبان ماه سال ۶۲ قلب همه را به درد آورد، به گونه‌ای که بنیانگذار انقلاب اسلامی نیز در خصوص آن گفتند:
مردم بهبهان نیز مانند مردم بصره و مندلی مظلوم هستند.

ساعت پنج بعدازظهر روز ۴ آبان ۶۲ بود، دانش‌آموزان وارد کلاس‌های خود شده و در انتظار حضور معلم خود بوده و تعدادی نیز که ورزش داشتند در حیاط مدرسه مشغول گفت‌وگو با معلم ورزش خود بودند، بی‌خبر از اتفاقی که تنها چند دقیقه دیگر همه آنان را به خاک و خون کشیده و به شهادت می‌رساند.

عقربه‌های ساعت ۵ و ۱۰ دقیقه را نشان می دادند که ناگهان صدایی بسیار وحشتناک به گوش رسیده و انفجاری همراه با نور نارنجی همه فضای مدرسه پیروز را پوشاند، انفجاری رخ داد که همه جا را دود و خاک و غبار و بوی گوگرد فرا گرفت و هیچ کس نفهمید که چه بر سر مدرسه آمده است.

موشک ۱۲ متری صدام به کلاس های درس مدرسه راهنمایی شهید پیروز اصابت کرده بود ،سقف و دیوارهای بتونی مدرسه نوساز همراه با موج انفجار شدید سبب شهادت و زخمی شدن بسیاری از دانش آموزان شده بود و صدای آه و ناله مجروحین در میان گرد و غبار و دود ناشی از انفجار فضای مدرسه را فرا گرفته بود .
اکثر دانش‌آموزانی که در حیاط مدرسه نیز مشغول بازی فوتبال بودند شوکه و مجروح شدند به گونه‌ای با گذشت ۲۸ سال از این حادثه هنوز آثار موج آن موشک عظیم در بازماندگان دیده می‌شود. صدای بسیار مهیب اصابت این موشک به مدرسه و دنبال آن دود و آتش ناشی از آن مردم را به سوی مدرسه سرازیر کرد. همه بهت زده و شوکه از چیزی که می‌دیدند ایستاده و تنها گریه می‌کردند. کلاس‌های ویران شده، صدای گریه دانش‌آموزان، آتش و دود برخاسته از مدرسه همه را مبهوت کرده بود.

همه به سوی خرابه‌ها و کلاسهای ویران شده رفته و با کنار زدن آجرها و تیرآهن‌های مچاله شده، دانش‌آموزان و معلمان را از زیر آوار بیرون آوردند. اولیاء و مردم نمی‌دانستند چه باید بکنند؟
فرزندانشان در ناجوانمردانه‌ترین حمله به یک مدرسه به خاک و خون کشیده شده بودند. به کدامین گناه کشته شدند؟
به کدامین گناه اینگونه مردم غیر نظامی و آن هم دانش آموزان معصوم بی‌دفاع به خاک و خون کشیده شدند؟

فردای آن روز خبرنگاران رسانه‌های داخلی و خارجی رهسپار مدرسه راهنمایی شهید پیروز شدند و با دیدن این صحنه‌ها اوج ددمنشی دشمن بعثی را مخابره کردند. این حقیقت است، در فاجعه دلخراش مدرسه راهنمایی شهید پیروز بهبهان، ۶۹ دانش‌آموز به همراه چهار معلم و یک خدمتگذار به شهادت رسیدند. شدت انفجار این موشک به حدی بود که بدن شش تن از دانش‌آموزان مظلوم به گونه‌ای متلاشی شده بود که تنها تکه‌هایی از لباس‌هایشان بدست آمد.

همچنین ۱۳۰ نفر از دانش آموزان و ۱۰ نفر از معلمان مجروح شدند. تنها یک نفر از دانش‌آموزان این کلاس شهادت زنده ماند و واقعه را شرح داد اما او نیز طاقت نیاورد و بارها رهسپار جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد تا اینکه در سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ به جمع باصفای معلمان و همکلاسی های شهیدش پیوست. به واقع حادثه دردناک مدرسه راهنمایی شهید پیروز بهبهان به حدی بود که به گفته حضرت آیت‌الله خامنه‌ای هرکس در دنیا قلبی داشته باشد این حادثه قلب او را به درد آورده و تلخ است.

#جنگ_شهرها_موشکباران_بمباران_هوایی
#مدرسه_راهنمایی_پیروز_بهبهان
#چهارم_آبان_1362