حفر چاه آب زیر آتش

ابتکارات در دفاع مقدس:
جبهه شوش بواسطه گمنامی در میان سایر مناطق عملیاتی از چالشهای بیشتری رنج می بردکه از میان آنها میتوان به مشکلات لجستیکی و پشتیبانی،کمبود آب با توجه به گرمی هوا، دید کامل دشمن بر روی نیروهای خودی از تپه های مجاور و مشکل تردد بویژه از روی رودخانه کرخه بود. فاصله نیروهای خودی تا دشمن بعثی حداکثر 150 متر و در برخی نقاط به سی متر هم می رسید. آتش دشمن به دلیل قرار گرفتن در تپه های آنسوی رودخانه بر ترددهای آبی و همچنین نقل و انتقال نیروها در خشکی در حجم سنگینی روی رزمندگان صورت می گرفت و چنانچه مخزن آبی نیز به منطقه عملیاتی می رسید بعد از چندین ساعت بر اثر حجم آتش فراوان دشمن تکه تکه می شد و آب آن روی زمین می ریخت و از سوی دیگر جهت تامین آب برخی رزمندگان بشکه های 20 لیتری را طی فاصله چند کیلومتری حمل می کرده که بسیاری از آنها حتی قبل از پر کردن و یا بعد از آن مورد اصابت آتش دشمن واقع شده و زخمی و یا شهید می شدند لذا جهت حل مشکل آب در منطقه شوش راهکارهای متعددی به فرماندهان ارائه شد که از میان آن ها می توان به طرح حفر چاه در منطقه عملیاتی شوش به عنوان شاخص ترین آن اشاره کرد.
با ارائه پیشنهاد حفر چاه در منطقه از سوی مسئولان خط شوش نظیر مرتضی صفاری، عبدالعلی بهروزی و حسن درویش به شهید بقایی ایشان طرح فوق را تایید و دستور حفر چندین حلقه چاه را در نقاط مختلف صادر کردند. در قسمت نیروهای بهبهانی و خوزستانی حاج عبدالخالق اولادی معروف به پدر اولادی داوطلب حفر چاه شد.

بقایای بر جای مانده از چاه حفر شده توسط پدر اولادی در جبهه شوش

وی در زمان قبل از انقلاب عضو نیروی شهربانی بود اما به دلیل اینکه یک نیروی مذهبی و متعهد بود اکثراً در جلسات مذهبی و قرائت و تفسیر قرآن شرکت می کرد که بارها از سوی روسای شهربانی وقت مورد بازخواست قرار گرفت و نهایتاُ به اندیمشک مننتقل شد. وی با پیروزی انقلاب اسلامی جزء اولین نفراتی بود که به نهال نوپای سپاه پاسداران پیوست و به دلیل سن بالا و همچنین اخلاق نیکو به پدر اولادی در بین رزمندگان شهرت یافته بود. عبدالخالق اولادی که بین بچه های رزمنده به پدراولادی مشهور بود جانشین گردان 4 که بعدها به نام مبارک امام حسین ع مزین شد که جزو گردان های تشکیل دهنده تیپ 15 امام حسن مجتبی ع بود و از آغاز جنگ و به خصوص در عملیات خیبر حضور موثری داشته و بعد از عملیات خیبر در جزایر مجنون که به همراه سایر فرماندهان برای تحویل خط پدافندی حضور یافته بودند در هنگام صرف نهار مورد هدف راکت ها و موشک های هواپیماهاهای دشمن واقع شده و به همراه تعدادی از فرماندهان تیپ و گردان به شهادت رسیدند.
پدر اولادی جهت حفر چاه روزها کار کرده و شبها به استراحت می پرداخت . به دلیل گرمای زیاد منطقه و بافت سست خاک ،عرق و گرد و غبار به هم می آمیخت و چهره ای دیدنی از پدر اولادی هنگام بالا آمدن از چاه را به نمایش می گذاشت.روزهای متوالی پدر اولادی پی در پی کار حفر چاه را پی گیری می کرد و برای اولین بار پدر اولادی در جبهه شوش بر اثر اصابت ترکش به ران زخمی شد اما با این حال از پای ننشست تا نهایتاُ چاه در 12 متری به آب رسید. با به آب رسیدن چاه آب معضل و مشکل آب در منطقه تا عملیات فتح المبین حل شد و دسترسی به آب در منطقه سبب کم شدن تردد نیروها در منطقه و در نتیجه کم شدن تلفات در منطقه عملیاتی شوش شد.
این اقدام از ابتکارات و تلاش های ماندگار رزمندگان اسلام در روزهای ابتدایی جنگ در جبهه شوش شهر شهیدان گمنام بود که با توجه به فقدان امکانات ، پیشروی گسترده دشمن و عدم دسترسی به آب آشامیدنی صورت گرفت و بقایای این چاه هنوز در منطقه شوش قابل مشاهده می باشد.

منبع : (زراعت پیشه،نجف،1396،سایت خیبر:نگاهی به تیپ 15 آبی-خاکی امام حسن مجتبی ع در دفاع مقدس،تهران،آوین نگار)
#کتاب_سایت_خیبر_رزمندگان_تیپ_15_امام_حسن_مجتبی
#ابتکارات_دفاع_مقدس
#حفر_چاه_پدر_اولادی_جبهه_شوش_1359
#کمبود_تحریم_ایمان_ابتکار
http://telegram.me/safeer59