مخابرات و ارتباطات در دفاع مقدس : زبان کد و رمز

زبان چپی :

ارتشهای دنیا برای کار با کد و رمز آموزش می بینند و رمزیابی نیز یکی از توانمندیهائیست که قابل فراگیری و دستیابی است. لذا زبان مخابراتی در رده های عمل کننده گروهان و گردان، تابع ابداعات و ایده های بی سیم چی ها و از هر یگان به یگان دیگر متفاوت بود.

رزمندگان بیسیم چی دزفول برای جلوگیری از کشف رمز مکالماتشان توسط عراق، دست به ابداع ساخت زبانی زدند که به نام “زبان چپی” معروف و فرماندهان و بیسیم چی های دزفول پشت بیسیم از این زبان استفاده می کردند.

این زبان با ادغام سه روش، لهجه محلی با اصلاحات رمزی و بیان آنها به “زبان چپی” سبب شد که این نوع گفتگو نه فقط برای دزفولی زبانها بلکه برای بسیاری از رزمندگان قابل درک و فهم نباشد چه برسد به شنود دشمن. به همین خاطر مکالمات فرماندهان دزفول با این روش یکی از امن ترین مکالمات در طول دفاع مقدس بود.

مثلا وقتی در بیسیم گفته می شد “اهبا اَوا اوگا اج حا اَلِک ما ایمونِ سا ….” این جمله حتی اگر توسط عراقی ها شنود شود قابل رمز گشایی نیست و حتی برای خیلی از رزمندگان دزفولی بی مفهوم است و این در حالی است که اگر بیسیم چی دزفولی این پیام را دریافت می کرد می فهمید که آن یگان “درخواست آمبولانس کرده است”.

بنا به گفته فرمانده مخابرات لشکر 7 حضرت ولی عصر عج حاج علیرضا زمانی راد هنگامی که در عملیات بدر دستور عقب نشینی داده شد، از فرماندهی خواستم تا موقعیتی را که می بایست به آن نقل مکان نمائیم با شلیک منور مشخص کند لذا درخواست منور کردیم تا مسیر را بیابیم. پس از چند ثانیه از چند نقطه منور در جهت های مختلف در آسمان دیده می شد. به زبان دزفولی گفتیم “سُزِ بِ” یعنی “یک منور سبز شلیک کن”، و باز هم مثل دفعۀ قبل منورهای متعدد سبز رنگ به آسمان رفت . این کار با کدهای فارسی و دزفولی و با روشهای مختلف تکرار و عراق براحتی می توانست آنها را بفهمد و عمل کند. من بیسیم را گرفتم و از بچه هایی که می خواستند با منور ما را رهنمایی کنند خواستم اگر از بچه ها کسی “چَپی” بلد هست به پشت بیسیم بیاید.یکی از بچه ها که به این زبان آشنا بود به پشت بیسیم آمد، با هم چَپی صحبت کردیم و درخواست منور کردم و این بار دیگر عراق نتوانست رمز را بفهمد. چند ثانیه بعد آسمان با تک منور بچه های خودی روشن شد.

این شیوه صحبت ها به صورت استفاده از زبان محلی و اربرد کلمات خاص در آن در برخی یگان های دیگر هم استفاده می شد برای مثال بهبانی ها به زبان محلی پشت بیسیم صحبت می نمودند ه برخی به شوخی به آن زبان ملائه می گفتند و در بیشتر یگان ها که از نقاط مختلف ایران با لهجه های مختلف سخن می گفتند این حالت جاری و ساری بود؛ البته به دلیل حضور افرادی از اعضای سازمان مناققین که در کنار افسران عراقی به فعالی کشف صحبت های فرماندهان ایرانی پشت بیسیم ها می پرداختند بیم لو رفتن وجود داشت و هر چه دامنه کلمات نامانوس و ناآشنا در این اصطلاحات بیشتر می بود امکان لو رفتن نیز به پایین ترین میزان خود می رسید.
#زبان_چپ_دزفولی
#کلمات_رمز_بیسیمچی
#زبان_ملائکه_محلی
http://telegram.me/safeer59