سفیر

درواقع، اختلاف‌های مرزی بین دو کشور عراق بعد از عثمانی و ایران بعد از قاجاریه با فرازونشیب ادامه یافت و در مواقعی حتی به لشکرکشی دو کشور و تقویت نیروهای نظامی در مرزها و گاهی علاوه بر تبادل آتش، به درگیری نیروهای نظامی آنها نیز انجامید. از سال 1348 به بعد واحدهای نظامی و شبه نظامی ایران در مواضع و سنگرهای این منطقه، به‌طور دائم استقرار داشتند. درطول این دوره زمانی حوادث مهمی رخ نداده بود. اختلافات دو کشور در دوره پهلوی دوم در سال 1352 به اوج خود رسید. در جریان این اختلاف‌ها، گفت‌و‌گوهای سیاسی در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی میان دو کشور با فرازونشیب دنبال و عراق در مهرماه 1352 تقاضا کرد روابط سیاسی مجدد برقرار شود و در اواخر همین سال سفرای بین دو کشور مبادله شدند.با وجود برقراری روابط دیپلماتیک و استقرار سفرای دو کشور در سفارتخانه‌ها، نیروهای عراقی در بهمن ماه 1352 در حرکتی کاملاً غافلگیرکننده به مواضع نیروهای ایرانی در تپه‌های اطراف ارتفاع 343 واقع در منطقه مهران یورش بردند. در سحرگاه یکشنبه 21 بهمن‌ماه 1352 عراق جرأت حمله‌ای تمام‌عیار به خاک ایران با هدف اشغال سریع استان خوزستان را یافت. درگیری سنگینی بین قوای عراقی و نیروهای مرزی ایران که غافلگیر شده بودند صورت گرفت. تیپ نیروهای زمینی دزفول که از 2 لشگر زرهی خوزستان نیروی زمینی ارتش ایران تشکیل شده بود توان مقابله با نیروهای مهاجم با تسلیحات پیشرفته را نداشت ؛ ابتدا نیروهای مواضع مقدم ایران غافلگیر شدند به طوری که تعدادی از افراد گروهان دلاوران شهید شدند و تعدادی دیگر مواضع را ترک کرده و ناگزیر به عقب‌نشینی به دزفول گردیدند.بعد از کشف حمله، بالگردهای آپاچی گردان هوانیروز و فانتوم‌های پایگاه ششم شکاری بوشهر وارد میدان شدند و د, ...ادامه مطلب